Wereldwijd is er de komende decennia geen enkel land waar zonder kunstmest genoeg voedsel geproduceerd kan worden, om te passen bij het plaatselijke voedingspatroon. Intensieve landbouw met kunstmest is nodig, ook omdat voedingspatronen verschuiven. Dat stelt milieuwetenschapper María José Ibarrola Rivas in haar proefschrift, meldt De Molenaar.
Rivas heeft onderzoek gedaan naar de verschuiving van voedingspatronen in de wereld, om voorspellingen te kunnen doen over de behoefte aan landbouwgrond en kunstmest in 2050. Zij promoveerde op 1 mei aan de Rijksuniversiteit Groningen
Ontwikkelingslanden hebben vooral een eenvoudig dieet, met granen, peulvruchten en wortels. In Westerse landen bevat het dieet onder andere vlees, zuivel en oliën. Daar tussenin zit het transitiedieet, waarbij beperkt vlees wordt geconsumeerd. Rivas berekende dat voor een Westers dieet 4 keer zoveel kunstmest nodig is als voor een eenvoudig dieet.
Verschuiving naar Westers dieet
“Over het algemeen verschuiven niet-rijke landen richting het Westerse dieet met veel dierlijke producten, maar ze houden heel sterk hun eigen gewoonten. Zo eten Chinezen vooral steeds meer varkensvlees, terwijl in Latijns Amerika juist de consumptie van rundvlees toeneemt en in Noord-Europa en Noord-Amerika steeds meer kip wordt gegeten.”
Die verschillen zijn van belang voor de benodigde hoeveelheid landbouwgrond. “Bij elke manier van landbouwen, bijvoorbeeld intensief of biologisch, zie je dat voor de productie van rundvlees en melk veel meer landbouwgrond nodig is dan voor varkensvlees en kip. Ook de uitstoot van broeikasgassen is bij productie van rundvlees en melk veel groter.”
Kunstmest noodzakelijk
Nu blijkt volgens haar dat er wereldwijd geen enkel land is waar zonder kunstmest genoeg voedsel geproduceerd kan worden om te passen bij het plaatselijke voedingspatroon.
Ze stelt dat milieukundigen zich nu al zorgen maken over het overmatig gebruik van meststoffen. Er wordt dan ook gezocht naar manieren om dit terug te dringen, terwijl er door de bevolkingsgroei en de verandering in voedingspatroon juist steeds meer mest nodig is.
Een mondiale oplossing is er volgens haar niet. “Omdat iedere regio zijn eigen voedingspatroon heeft, heeft iedere regio ook zijn eigen uitdagingen. De oplossing moet daarom op regionaal niveau uitgedacht worden.”
Lees ook:
- Dijkhuizen: ‘Grootschalige productie is noodzaak' (24 oktober 2014)
- Gebrek aan diversiteit bedreigt gezondheid en voedselzekerheid (6 maart 2014)