Column | Richting, ruimte en steun

De foodsector is in transitie. Vraagstukken op het gebied van energie­transitie, verduurzaming en arbeidsmarkt vragen om nieuwe haalbare en praktische oplossingen. Oplossingen die de sector helpen om beweging te brengen in die transitie. En die ervoor gaan zorgen dat we de consumenten kunnen blijven bedienen met lekkere, betaalbare en veilige producten.

De vele vakmensen in onze sector zijn onze belang­rijkste schakel tot succes. Door hen zelf de oplossingen te laten vinden, vergroten we het draagvlak en de betrokkenheid. Daarmee vergroten we de kans aanzienlijk dat oplos­singen in de praktijk gaan werken en succesvol geadopteerd worden. Om dit te realiseren hebben we managers nodig die hun medewerkers richting, ruimte en ruggensteun geven.

Maar hoe geef ik richting als manager als ik niet precies weet waar het naartoe gaat? Richting aangeven betekent: je uitspreken. Ook al weet je het nog niet helemaal zeker en is de weg ernaartoe nog niet geheel duidelijk. Door aan te geven waar de sector naartoe beweegt en wat dit van het bedrijf en medewerkers vraagt en waar je de hulp van je medewerkers vraagt, neem je je mede­werkers mee en betrek je hen in het vinden van oplossingen
Ruimte betekent het bedrijf en de medewerkers voldoende tijd en middelen geven om zich aan te passen en hierbij hun eigen route te bepalen. Het betekent ook je medewerkers de kans geven dingen uit te zoeken, fouten te maken en oplossingen te vinden. Ook al denk je als manager dat je zelf weet wat de beste oplossing is. Sterker nog, als je medewerker iets anders bedenkt dan wat je eigen idee is. Wat doe je dan? Hier geldt de volgende formule: E=I*A. De effectiviteit van een oplossing is inhoud*acceptatie. Waarschijnlijk denk je dat jouw oplossing inhoudelijk beter is. Je ben niet voor niets de manager. Maar de acceptatie van de eigen oplossing is hoger. Dus ga voor de oplossing van de medewerker. En: het zou zomaar kunnen dat die eigenlijk ook beter is.

Met ruggensteun bedoel ik brede steun, advies en begeleiding, zowel intern als extern. Dit vraagt o.a. om geduld, begrip en vasthoudendheid. Dat laatste hebben leidinggevenden in de productie meestal wel. Die eerste twee niet altijd, ze zijn immers geselecteerd om dag in dag uit te zorgen voor een maximaal resultaat. Dan is op je handen zitten lastig.
Begrijpen dat richting, ruimte en ruggensteun belangrijk zijn, wil niet altijd zeggen dat je als direc­tie en management automatisch het juiste doet. Zeker wanneer de productiedruk hoog is en de marges laag zijn. Dit vraagt dan ook om mensen die hun visie delen en lef tonen. Die zien dat een kortetermijninvestering leidt tot lange-termijn­groei. Mensen die het lef hebben om zich uit te spreken, zaken los te laten en op anderen te vertrouwen. Alleen zo kunnen we als sector de volgende stap in onze ontwikkeling zetten. De transitie van de foodsector begint bij jezelf.