Het verschil tussen vleeseters, vlees verminderaars en vleesmijders

Photo by Deryn Macey

Het ministerie van landbouw, natuur en voedselkwaliteit heeft als beleidsdoelstelling gesteld dat in 2030 de verhouding tussen plantaardige- en dierlijke eiwitten in het Nederlandse voedingspatroon 50-50 is. Deze doelstelling is gemaakt met de brede overeenstemming in de wetenschap dat het verminderen van dierlijke eiwitten in het voedingspatroon een milieu- en gezondheidswinst kan opleveren. Het is daarom belangrijk dat er langzaam wordt geschoven naar een meer plantaardig voedingspatroon.

Doelen en resultaten van de studies

Het doel van de twee verschenen studies van de WUR is om uit te zoeken in hoeverre en waarin de groepen vleeseters, vlees verminderaars en vleesmijders van elkaar verschillen en de diversiteit in de groepen zelf. De punten waarop ze worden vergeleken zijn de sociaal demografische kenmerken en de motivatie. Om te komen tot een gunstigere balans in plantaardig en dierlijke eiwitten in het voedingspatroon is het belangrijk om aanknopingspunten te zoeken om dit te bereiken.

Verder is er een nieuwe ontwikkeling waarbij vegetariërs en veganisten worden vergeleken met omnivoren in plaats van alleen apart te worden onderzocht. Dit soort onderzoeken helpen het in kaart brengen van de verschillen in intenties en houdingen ten aanzien van het eten en minderen van vlees. Door de onderzoeken wordt duidelijk dat motieven, kennis, vaardigheden en sociale contexten een meer plantaardig eetpatroon verhinderen. Ondanks de belemmeringen laat de grote en uit onderzoek gebleken, diverse groep flexitariërs wel zien dat het eten van minder vlees en meer plantaardig wel potentie heeft.  

Kansen en uitdagingen

Er is uit consumentenonderzoek gebleken dat het beleid rondom het plantaardiger maken van het voedingspatroon nog een uitdaging is. Naast de vele initiatieven en motieven zijn er ook nog barrières. Deze barrières liggen in de huidige eetnorm, de sociale omgeving, gebrek aan kennis en vaardigheden om plantaardig te koken en niet genoeg kennis over de impact van vlees op het milieu.

Het onderscheid tussen de verschillende dieetgroepen is vooral groot in hun motivatie en het verschil in voorkeur voor dierlijke en plantaardige eiwitproducten. Het onderscheid heeft minder te maken met achtergrondkenmerken zoals geslacht en leeftijd. Het verkrijgen van een meer plantaardig eetpatroon voor consumenten die graag vlees eten is dan ook niet makkelijk. Mogelijk is er baat bij de inzet op kleinere porties vlees. De groepen vleesmijders en vlees verminderaars zijn eerder te bewegen om te kiezen voor plantaardige eiwitbronnen.

Kansen om consumenten te bewegen naar een meer plantaardig voedingspatroon liggen vooral in het verhogen van de kennis. Het blijkt namelijk dat er onder de consumenten redelijk weinig bekend is over de gezondheidsvoordelen van een meer plantaardig dieet. Dit is echter een belangrijk motief voor het minderen van vlees waardoor het zou kunnen lonen om in te spelen op het vergroten van kennis. Verder biedt de sociale omgeving zoals sociale media veel kansen. Influencers zouden de boodschap ‘meer plantaardig, minder dierlijk’ kunnen uitdragen op hun kanalen.

Bron: WUR